Vanuit het vliegtuig

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in het vliegtuig op weg naar Dallas Airport vanaf Londen Heathrow. De wekker ging vannacht om 3 uur en zelfs vannacht leek de reis enorm ver weg. En zo zie je maar, daar zit je dan in het vliegtuig. Op Schiphol was het wel even slikken, vooral toen we ook nog in de file kwamen. We hadden nog maar 10 minuten om te kussen, knuffelen, zwaaien en janken. Voor de douane was er al een pakje zakdoekjes doorheen. De vlucht naar Londen verliep rustig, maar toen ik na aankomst wat lieve berichten van het thuisfront ontving, was het natuurlijk weer huilen geblazen.

Op het vliegveld had ik nog snel een DVD-box van That 70s Show en oordopjes voor in de laptop gekocht, maar dat bleek beide een beetje onnodig. Iedereen heeft een klein tv schermpje voor zich  met keuze uit allerlei nieuwe films én iedereen kreeg gratis oordopjes.

Ik ben benieuwd hoe het straks gaat als Dwayne me van het vliegveld haalt, maar ik ben er van overtuigd dat ik in goede handen ben. Hij heeft de afgelopen weken vaak gebeld en ook mijn ouders uitvoerig aan de lijn gehad om ze een beetje gerust te stellen.

Inmiddels ben ik na een uur vertraging op Dallas Airport. Ik bestelde net een smoothie, ik dacht even gezond doen. Ik vond het al een beetje vreemd toen de verkoopster alleen maar gekleurde aanmaaklimonade-achtige sapjes en een enkel stukje mango in de blender gooide. Het bleek een milkshake onder het mom van een gezonde fruitsmoothie te zijn. Na twee slokken is ie helaas in eindbestemming prullenbak beland.

Ik zal blij zijn als ik er ben, ik ben inmiddels 24 uur wakker en ik verlang naar een douche! De mensen hebben hier geheel volgens cliché een enorm slechte kledingsmaak en ze zijn inderdaad heel dik.