Travel
Journal
Lima vanaf de achterbank
In Peru
Yes! De tickets voor een nieuw avontuur zijn in huis! De bestemming: Peru. Onze gastheer: papa. Het bericht van onze gastheer: een filmpje waarbij een complete brug een woeste rivier in stort. Oh. RTL Nieuws vindt het ook spannend genoeg om over de extreme weersomstandigheden te berichten. Gedurende 90 dagen is er een noodsituatie uitgeroepen in het land, weet Jan de Hoop ons te vertellen. De reden: fikse modderstromen die het hele land teisteren. Dit zijn nou niet per se de berichten waarmee je graag aan je reis begint.
Op 6 maart komen we na een vlucht van 12 uur aan op het vliegveld Jorge Chávez. Papa en Lys staan al op ons te wachten, compleet met dikke knuffels en ballonnen. Wat fijn om weer samen te zijn. Eenmaal in de auto is het alweer alsof het nooit anders is geweest. In de dagen die volgen nemen papa en Lys ons op sleeptouw. Vanaf de achterbank van de auto trekt de stad aan ons voorbij. Wat heerlijk om zo rondgeleid te worden. We kijken uit over Lima vanaf Chorrillos en wandelen door de fijne bohemian wijk Barranco. We bezoeken het oude centrum en bekijken de traditionele wisseling van de wacht op Plaza de Armas. En we maken kennis met de Peruaanse keuken, want die heeft nogal wat te bieden. Lex haalt al het vlees wat hij ‘gemist’ heeft sinds we samenwonen (sinds deze ervaring tijdens onze reis door de Filipijnen eet ik geen dieren meer) binnen de eerste drie dagen dik en breed in. Eten, dat kunnen ze hier wel. Lomo saltado, ceviche, hmmm! Gelukkig zijn de meeste gerechten voor mij te vegetariseren, we laten het vlees weg (lomo saltado sin lomo por favor) en de vis uit de ceviche wordt vervangen door champignons. Papa is ook blij met het uit Nederland meegebrachte voedsel. Dat is wel duidelijk als ik hem om 8 uur ’s ochtends met een krantje in de tuin aantref en hij net de laatste hap van een witte Bros reep neemt. Betrapt!
Voetbalwedstrijd?
Lex heeft een prangende wens: hij moet en hij zal hier als doorgewinterde voetbalfanaat een voetbalwedstrijd meemaken. Hij zoekt meteen uit waar en hoe laat de teams moeten spelen en de volgende dag zitten we in het blauw (de kleuren van team Christal) in het grootste stadion van Lima. Je kunt hier niet zomaar een willekeurige voetbalwedstrijd bezoeken, want afhankelijk van de wedstrijd en de wijk waarin het stadion gevestigd is kan dat levensgevaarlijk zijn. Meer dan eens loopt het uit op rellen, steekpartijen en andere narigheid. Zuid Amerikaanse supporters zijn heel passioneel, maar dat heeft ook een keerzijde. Gelukkig wint Christal en verloopt alles rustig.
Alles is hier een belevenis. Een bezoekje aan de markt is niet zomaar een bezoekje aan de markt, maar een ervaring. Alle zintuigen staan op scherp. Peruanen zijn heel bijgelovig en hebben overal een alternatieve geneeswijze voor. Last van je luchtwegen? Hier heb je een smoothie van kikkers. Wil je een offer brengen aan moeder natuur, hier Pachamama genoemd? Wat dacht je van deze ingedroogde lama? Geïrriteerde huid? Met deze slangencrème moet het snel over zijn. De markt is een verzamelplek voor al dit soort gekkigheden, maar ook voor allerlei soorten kruiden, groenten en fruit.
Laat Pachamama het toe?
De grote vraag deze reis is: laat Pachamama het toe om Machu Picchu te bezoeken? Dit is mijn derde keer Peru en het zou toch wel heel jammer zijn om dit wereldwonder weer niet te kunnen bewonderen. Het plan is in eerste instantie om met de auto naar Cusco te rijden, vanaf daar met de trein naar Machu Picchu te gaan en daarna door te rijden naar natuurreservaat en jungle Manu. Die roadtrip kan vanwege het weer helaas niet doorgaan, maar gelukkig is naar Cusco vliegen wel mogelijk. Hier blijven we vijf dagen om Machu Picchu, de zeven kleuren berg en Canon del Condor te bezoeken.
Voordat we aan dit avontuur beginnen slapen we een nachtje in een huisje aan zee. We zijn met zijn vieren, maar het huisje biedt genoeg slaapplek voor 15 man. We kiezen een van de weet ik het hoeveel kamers uit en verkennen de omliggende spookstad. We zijn namelijk zo’n beetje de enigen in dit enorme vakantiepark. De volgende dag begint met een lange strandwandeling. Onderweg worden we vergezeld door allerlei vogels. Rondom de rotswanden leven tientallen gekleurde krabben en kleine vogeltjes met een rode snavel. We delen het strand enkel en alleen met de dieren, verder is het compleet uitgestorven. Heerlijk. Lex en ik maken de oversteek naar een eiland in zee die overdekt is met een laag witte vogelkak. Papa weet ons te vertellen dat er jaarlijks een heel team aan kakhakkers met pikhouwelen langskomt om de schijt vakkundig te verwijderen. Niet omdat dat fraaier staat, maar omdat het mega vruchtbaar is voor de grond.
Overal liggen plastic zakken, flesjes en andere zooi.
Wij vervullen onze eigen plicht en maken het strand voor zover mogelijk vrij van troep. Overal liggen plastic zakken, flesjes en andere zooi. Het is dweilen met de kraan open, want met iedere golf spoelt er weer iets nieuws aan wat hier niet hoort. De golven nemen niet alleen troep mee, maar ook duizenden piepkleine zeesterretjes met flexibele, dunne armpjes en een ieniemienie lijfje. Als je je handen in het water steekt blijven er zo 10 aan je vingers hangen.
Terug bij het huisje roosteren we we marshmallows boven het vuur en vallen we in slaap bij het ruisen van de zee.