Down Under: dag een

Zo, de eerste dag zit er al weer bijna op. Vandaag bracht ik een bezoekje aan het bekende Bondi Beach en ben ik verbrand als een oelietoeter. Naar het strand gaan stond niet echt op de planning, dus zonnebrand had ik nog niet. Dat heb ik geweten. Ik heb zoveel pijn en m’n huid is zo opgezwollen dat ik m’n armen nauwelijks kan strekken. Het strand was waanzinnig mooi en precies wat je van een Australisch strand verwacht. Je mag er alleen niet zwemmen, maar wel surfen. Ik weet niet of dat normaal is of dat het aan het weer lag, maar vanwege de sterkte stroming werden er continue mensen uit het water gehaald.

Alles is hier anders, maar op een goede manier. Tenminste, van wat ik daar van kan inschatten na één dag. Het voelt alsof ik hier al veel langer ben… Betekent dat dat ik me hier thuisvoel? Ik denk het wel. Vanmiddag ging ik een surfwinkel in en vroeg ik aan een van de surfchicks wat een basic surfboard voor beginners nou eigenlijk kost. “Geen idee, kom, we kijken even op Google”, en ze trok me achter de kassa om mee te kijken. Dat soort fratsen maak je in Nederland toch niet zo snel mee? Ze bleek uit Zweden te komen en is hier blijven plakken na een vakantie. Hoe komt het dat je hier bent gebleven? “Teruggaan naar dat koude weer? Hell no.”

En wat fris, nieuw beddengoed wel niet kan doen. Mijn kamer ziet er ineens een stuk gezelliger uit. Alles is hier trouwens ontzettend duur, je schrikt je kapot van de prijzen. Voor een biertje betaal je $8 en vanmiddag heb ik $4 neergeteld voor een simpele Calippo. Wat dus wel wil zeggen dat ze hier Ola en dus ook Magnums hebben! Ze hebben wel tien verschillende soorten, YES! Er bestaat hier ook een ijsje met de naam ‘Golden Gaytime’.

Tegen de avond zat ik rustig te Skypen, totdat ik vanuit m’n ooghoek wat zag bewegen. HET WAS EEN GIGANTISCHE SPIN! Normaal gesproken ben ik tegen het doden van insecten, dat kan iedereen die mij een beetje kent bevestigen, maar dit keer heb ik een uitzondering gemaakt. Mijn huisgenoten zijn ‘m te lijf gegaan met een schoen. Sorry spin.

Morgen ga ik er alleen op uit om het Opera House te bekijken. Dat is er vandaag niet meer van gekomen, want toen was ik te druk met levend verbranden op Bondi Beach. Ik moet wel een beetje wennen aan het hele gemeenschappelijke gebeuren in het huis, maar dat zal vast goedkomen. Ik ga nu m’n frisse bedje in, die hopelijk spin vrij is.